Pedagog szkolny

PEDAGOG SZKOLNY

GIMNAZJUM I SZKOŁA PODSTAWOWA W PARZĘCZEWIE

MGR IZABELLA KUDELSKA

PONIEDZIAŁEK    8:00 – 15:00

WTOREK   8:15– 15:00

ŚRODA   8:00–13:00

CZWARTEK   8:15 –14:00

ZWRÓĆ SIĘ DO PEDAGOGA SZKOLNEGO GDY:

1. Czujesz, że nikt Cię nie rozumnie, jesteś samotny.

2. Nie potrafisz porozumieć się z nauczycielem.

3. Masz problemy w rodzinie, znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej.

4. Chcesz podzielić się swoją radością i sukcesem.

5. Chciałbyś pomóc innym, nie wiesz w jaki sposób.

6. Masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić.

7. Przyjdź także z taką sprawą, z którą sam nie potrafisz sobie poradzić.

POKÓJ PEDAGOGA SZKOLNEGO ZNAJDUJE SIĘ NA II PIĘTRZE BUDYNKU SZKOŁY

10 zasad przeciwdziałania przemocy

Wszyscy nauczyciele mogą skutecznie przeciwstawiać się agresji, jeżeli wiedzą jak postępować, jakich słów używać i jakich zachowań unikać w kontaktach z uczniami, którzy dopuścili się zachowań agresywnych.

- Reagowanie na najmniejszy przejaw agresji – nie wolno traktować zachowań agresywnych jako „normalne w tym wieku”, „chłopcy tak się zachowują”, „ojej, ale z tego Tomka oferma”...

- Osobiste, fizyczne potwierdzanie głoszonych prawd – należy dbać o to, by nie być postrzeganym jako osoba, która tylko mówi, ale jako osoba, która wierzy w to co mówi i co najważniejsza pilnuje, by tak się działo. „Koniec bijatyki”, „Nie chcę więcej tego słyszeć”.

- Bezwzględnie rozdzielamy strony – najlepiej nie tylko fizycznie, ale również zakazujemy bezpośredniego kontaktu werbalnego.

- Natychmiast określamy granice – nie możemy w żadnym wypadku dopuścić do tego, by któraś ze stron próbowała nam grozić. To my jesteśmy od tego, żeby ustalać reguły i mamy prawo je egzekwować.

- Przekazujemy jednoznaczną ocenę stwierdzonych faktów – „Postąpiłeś źle. Zabraniam ci tak postępować. Tu się tak nie robi”. W żadnym wypadku nie możemy jednak komentować ani tym bardziej moralizować.

- Musimy zgromadzić jak najwięcej obiektywnych faktów – określić przyczynę, bezpośredni powód, potencjalnych sprzymierzeńców. To nie jest łatwe, należy przede wszystkim unikać osobistego zaangażowania, zawierzenia pierwszemu wrażeniu i skłonności do subiektywnej oceny.

- Nie możemy pozwolić uciec żadnej ze stron – „Wróć! Najpierw powiedzcie o co wam poszło, a dopiero potem pójdziecie”.

- Należy poważnie traktować wszelkie przejawy agresji – „Widzę, że biliście się naprawdę”, „Popatrz jak on się boi”, „Ta rana jest prawdziwa”. W żadnym wypadku nie można bagatelizować. Ważne, żeby podkreślać, że strona skrzywdzona jest człowiekiem i ma takie same prawa jak inni.

- Należy wyciągać konsekwencje – reakcja na zło nie może być tylko czczą pogróżką, muszą za nią iść konkretne cele, najlepiej zorientowane na zadośćuczynienie skrzywdzonemu.

- Należy pilnie obserwować strony po ustąpieniu agresji. Trzeba być w bezpośrednim kontakcie z osobami zdarzenia tak długo, aż stwierdzimy, że wszyscy pojęli co się stało. Należy zrobić wszystko, żeby nie dopuścić do kolejnych starć.

Wychowanie a rodzina

Wychowanie, inaczej proces kształtowania osoby ludzkiej, zmierzający do osiągnięcia pełni dojrzałości w sferze fizycznej, emocjonalnej i duchowej stanowi jedno z najistotniejszych zadań człowieka dojrzałego.

Zadanie to realizowane winno być wobec siebie – samowychowanie, oraz wobec powierzonych osób młodych.

Problematyką wychowawczą, z punktu widzenia metod zajmuje się głównie pedagogika.

Wychowanie pojawia się też jako zasadnicze zadanie podstawowej wspólnoty ludzkiej jaką jest RODZINA. Rodzina jest podstawowym środowiskiem bytowania człowieka. W niej winien człowiek znaleźć konieczne elementy do pełnego rozwoju osobowego oraz winien zostać przygotowany do życia. Rodzice w największym stopniu są zobowiązani do wychowania potomstwa i dlatego muszą być uznani za pierwszych i głównych jego wychowawców. Dom rodzinny jest jednym z wiodących czynników wpływających na wychowanie. Jest autorytetem w przekazywaniu treści wychowawczych takich jak: prawda, dobro, piękno i praca. W rodzinie należy oprzeć wychowanie na pozytywnych wzorcach, a unikać wychowania negatywnego. W wychowaniu w rodzinie pomagają instytucje – szkoła, kościół oraz pozainstytucjonalne grupy rówieśnicze, środowiskowe różnego rodzaju, nieformalne grupy młodzieżowe. Wpływ tych ostatnich jest niezwykle silny i stąd niezmiernie ważne jest skuteczne wykorzystywanie autorytetu rodzinnego.

Rodzice muszą współpracować z wychowawcą. Przyjęcie wspólnych zasad i ich konsekwentna realizacja dają szansę na uzyskanie właściwych efektów procesu wychowania.

Kilka rad dla rodziców:

• wysłuchaj problemu dziecka,
• chwal za samodzielne rozwiązanie problemu,
• nie karz na podstawie zeznań z drugiej ręki,
• zachęcaj do mówienia „przepraszam”,
• bądź konsekwentny,
• bądź wzorem dla dziecka – mów „przepraszam”,
• gdy zawinisz, rozmawiaj o problemach ze współmałżonkiem,
• nie wyładowuj na dziecku swego złego humoru,
• ucz dzieci by zamiast przechodzić do rękoczynów opowiadały o swoich kłopotach,
• chwal dzieci za ich sukcesy.

• poprz.
• nast.